قوانین بازی بیس بال

پس از پایان قرن نوزدهم ، تعداد مسابقات اصلی و مسابقات سالانه به سرعت افزایش یافت. اولین المپیاد در سال 1924 در پاریس برگزار شد و ابتدا فیده به منظور سازماندهی آن رویداد تاسیس شد. در سال 1927 ، مسابقات قهرمانی شطرنج جهانی زنان تاسیس شد. اولین شخصی که این عنوان را در اختیار داشت ، استاد ورا منچیک چک-انگلیسی بود.

بهترین سایت شرط بندی ایرانی

خوزه رائول کاپابلانکا ، اعجوبه ای از کوبا ، معروف به مهارت در بازی های آخر ، در سال 1921 از لاسکر به عنوان قهرمانی جهان دست یافت. کاپابلانکا از سال 1916 تا 1924 به مدت هشت سال در مسابقات قهرمانی شکست نداشت. جانشین او (1927) روسی-فرانسوی بود الکساندر آلخین ، یک بازیکن قدرتمند تهاجمی که در سال 1946 به عنوان قهرمان جهان درگذشت. آلخین مدت کوتاهی این عنوان را به بازیکن هلندی مکس ایو در سال 1935 از دست داد و دو سال بعد دوباره آن را به دست آورد.

بین جنگ های جهانی ، شطرنج توسط مکتب نظری جدیدی به اصطلاح ابرمدرنیست هایی مانند آرون نمزوویچ و ریچارد رتی ، انقلابی ایجاد شد. آنها طرفدار کنترل مرکز هیئت مدیره با قطعات دورتر به جای پیاده بودند ، بنابراین از مخالفان دعوت می کردند تا مرکز را با پیاده ها ، که به وسایل حمله تبدیل می شوند ، اشغال کنند.

پس از مرگ آلخین ، یک قهرمان جدید جهان جستجو شد. FIDE ، که از آن زمان عنوان را کنترل می کند (به جز یک وقفه) ، یک تورنمنت از بازیکنان نخبه را اداره کرد. برنده مسابقات 1948 میخائیل بوتوونیک روسی بود.

در سال 1950 ، فیده یک سیستم عناوین ایجاد کرد و عناوین استاد بزرگ و استاد بین المللی را به 27 بازیکن اعطا کرد. برخی منابع اظهار می دارند که در سال 1914 عنوان استاد بزرگ شطرنج توسط تزار نیکلاس دوم روسیه به طور رسمی به لاسکر ، کاپابلانکا ، آلخین ، تاراش و مارشال اعطا شد ، اما این ادعای بحث برانگیزی است.